ერთი ვარ,მხოლოდ
ოცნებით და...არ მაქვს საზღვარი
ჩარჩოებს მიღმა ცარიელი
სურვილებია...
რვეული ერთი...ერთი დამაქვს
მუდამ კალამიც და ერთ მთლიან
ლექსს შენ დაგიწერ
"აღელვებ'იანს" ...

მოლბერტის მიღმა,
სუსხიანი არის,ზამთარი...
გახუნებული,
ფერგასული ღამეებია,
უბრალოდ ვზივარ
უწინდელზე უფრო გამთბარი,
შენზე ფიქრები ძველებურად
არ მეშვებიან...

ბავშვობა უკვე გავიარე...
ბოლო ზღაპარიც...
ხის იატაკზე გა'დამჭკნარი
გვირილებია...
სუნთქვაც კი მიჭირს,
ჰაერს ვერ ვგრძნობ რაღაც,
საკმარისს.
მოგონებები შესაშურად იღიმებიან...

გადამწვი მაინც...
გულის ნაცვლად არის ნაცარი,
ფურცლებზე ლურჯად
მიწერილი იმედებია...
ცრემლებიც გაქრა...
ტირილისგან,
დარდით დამშრალი...
ჭრილობებს ვიხვევ,
სამწუხარო მიზეზებია'ნს...

დღე იგივეა,ემოცია
ახლა სხვა არის...
არაფერია ეს სიცოცხლე...
აღარც ფერია...
მოხვედი,ისევ შემოხედვა
შემომაცალე,
სათქმელი კვლავაც,
საუკუნოდ გომომელია...