უსასრულობის კიდესთან ვდგავართ,
რთული ყოფილა ცხოვრების მართვა,
გაურკვევლობის პიკს ვაღწევთ მარად
არავის ახსოვს "წესების"გამა
ვეღარ აღვიქვამთ ფერებსაც ნათლად
ვისმენთ ყველაფერს სიმართლის გარდა
განკითხვის წამსაც ვერ ვხედავთ ნათლად
მიწას ცოდვილი ვუწოდოთ მართლად
ბნელეთის კარებსაც მივადგეთ ნაგლად
იქ სულ გველიან,გარბიან არსად.