აშრიალდება გოდებად ქარი,
აწრიალდება, ვითომ არ იცის,
შემოგეფარა და ხელი ჰკარი,
და დაესვენა გულზე დაისი.

არც სიცოცხლეა და აღარც ლექსი,
ყიჟინა გასტეხს დამბაჩის ქუხილს,
აგერ ღირსებაც ჩაჰკეცეს ექვსი,
შურისძიება შეჰმატეს წუხილს.

არ იყო ცეცხლი, მკვლელი ქაოსი,
დასისინებდა მოკვდავთა შორის,
და ბასილევსის სხეულს დაოსილს,
ჯოჯოხეთის გზა გადევლო შორი.

არ მაქვს გრძნობები და ხასიათი,
ისე გაშავდა მთელი სამყარო,
ყიას ედ დინი მომდევს სიათით,
რომ ნადირ შაჰი დაასაპყაროს.

მივათრევ უბით თემზის ნაპირებს,
სინდისის ძარღვი არც კი სველდება,
მკვლელებმა მეფე გაინაპირეს და
საკურთხეველს ჩასწნეს სედებად.

მივიწევ, უკუნს არ უჩანს ზღვარი,
კიდევ მილია სულთან ახლომდე,
გალეულია ბედის სამძღვარი,
ღვთის უახლოეს სამოსახლომდე.