აოცებთ სხივები ამ თვალთა უძირო
შემოგვხედავენ და წამში ვქრებით
გვითხრან მიყვარხარ!? არაა საჭირო
ამას უსიტყვოდ ვხვდებით
რამდენი კვალით გავთელეთ მსოფლიო
ვაგროვებთ გრძნობებს,ნისიად ვყიდით
ფუნჯებს მოვპარეთ ფერები უბიწო
გავფლანგეთ მალვით და შიშით
ბგერებით მოვხატეთ ფურცლები უნიჭო
შემოგვაკლდა და შავ-თეთრით ვტკბებით
ფასი დაგვადეს, მეროგორ ვიჩივლო
ჩვენს თავს ხომ თვითონ ვერჩით
ნიღბების აღლუმი უემოციო
დღითიდღე მეტად ვკვდებით
ლაქებით სავსე ვართ, უპერსპექტივო
ღამის დარაჯები ვრჩებით