მივნატრი წუთებს ისევ შენთვის მიმაფრენს,
ყოველი სრულიად მომიღებს ბოლოს -
თურმე ვის ვმონობ, არავის შენს თვალებს მხოლოდ
შვილმოკლულ დედის ცრემლივით შემომაღამდი და ვგლოვობ..
არასოდეს! გახსოვდეს სიტყვები უბრალო მწერლის,
უბრალოდ მოდი ჩამხედე თვალებში სიმართლეს გეტყვის, -
რომ ჩემში სახლობს შიმშვიდე, შენს სულში ვსახლობდე მინდა,
არ მოვალ შენამდა, რადგან შენს გუგებს ცრემლს სახე წვიმა არ უხდება,
რომ იხდენს სიზმრებად ახდენილ სამყობს,
ვარსკვლავთა მიმოსვლა ცაზე კვლავ ჩვენი ერთობით ხარობს,
შემეხე ნაზად ვითარც იმ ღამით გავიფიქრე მახსოვს -
პირჯვარი მისი თითებით მომინდა გადავისახო....
მერამდენედ, შევცვალე სცენარიც ამ კულის მიღმა,
ამ სპეკტაკლის მსახიობიც მისმენ და არაფრით ღირდა -
ვაღიარებ ან რად მინდა სიტყვა რომ გიმხილო, ერთი
დამტოვე მე ახლაც შენგან ნატოვებ სინდრომებს ვებრძვი..
მითხარი - რა გინდა, რა გსურს
არ არის გვიანი ჯერ, პირდაპირ არ ველი პასუხს და აზრი მიანიჭე!
ვიპოვნი: ნარკოტიკებს, სასმელს და თრიაქის მტვერს
და შევხვდეთ არაფხიზლები ამ დილას ღია ცის ქვეშ.