ისევ ღამეა და ისევ წერას ვიწყებ
ისევ მოუსვენრად დაძრწის ჩემი სული
ისევ ისე ვებრძვი ღამით შენზე ფიქრებს
ისევ ძველებურად ვბორგავ მოუსვენრად...
ისევ მესიზმრები... ისევ მეშინია...
ღამით წამეულად შენით გახარება...
ყელში მომებჯინა წყეული ტკივილი
სულ მთლად ვკანკალებ და თავს ვეღარ ვშველი...
როგორ დავიღალე... სუნთქვა სულ მთლად მიჭირს...
ვცდილობ გაგიშვა და თავს ვერ ვებრძვი...
თითქოს უსაშველოდ წამი გაიწელა...
ისევ დაიწყო ღამეული ჩვეული ტანჯვა...
დაბრუნდი... ისევ ძველებურად ვხუჭავ თვალებს და
გევედრები... ცრემლებს ვერ ვაკავებ
მისით, უნებლიედ, ჩუმად რომ მოდიან...
აღარ შემიძლია უკვე თვალთმაქცობა
სულში ყველაფერი კვლავაც აირია...