მაგ სუდარაშიც რა ლამაზი ხარ
ესეთი თეთრი, თითქმის ნაზიც ხარ
ნეტავ რატომ ვარ ჩვენ ეხლა ესე?!
შენ სადარაში, მე კი კვლავ ფეხზე!
ნეტავ რა ჰვპოვე ცოდვა მისთან
შენ რომ მექეცი ისევ მზის ლანდად.
ლანდი, რომელიც სულ თან დამყვება
და მზე რომ ჩადის ისიც გაქრება.
გაქრება, წავა, სად გამექცევა?!
მაინც ვიპოვი! მაინც მოვიყვან!
მერე, რომ ჩავა დაველოდები...
ბოლოს ხომ მაინც ჩემთან იქნება.
ჩემი ერქმევა მას სამუდამოდ
თუნდაც სუდარით მის საფიცართან
ჩემი იქნები ჩემო მზის ლანდო
მე კი ვიქნები შენი სუდარა.