მიდის დრო, როგორც ბავშვობა ჭრელი სამყარო ქრება. თოვლად იფერფლება წარსული ზედ მწუხარების ლაქები რჩება და ნეგავიტივი მჟღავნდება ბოლოს. ცხოვრება, სიზმარი, სევდა - თეთრი და შავი ფერია მხოლოდ, თეთრი და შავი დღე არის - დედა.
მრავალი ფერი არსებობს მწვანე ბუნების ფერია ცისფერი ზეცის ხოლო შავ ფერს ყველა სხვა და სხვა ნაირად აღიქვამს ზოგისთვის შავი სიკვდილთან ანუ აღსასრულთან ასოცირდება ჩემთვის კი შავი ღამესთანაა დაკავშირებული ხშირად მიწევს ხოლმე
ისევ ღამეა,სევდა მომაწვა შენ გამახსენდი,გულმაც მომქაჩა ცრემლმაც დაიწყო გაბატონება თბილი თვალებიც სწრაფად დატოვა. წამწამებს მივსებს, აღარ ჩერდება შენ სახეს ვხედავ ,სევდაც მელევა