ფიქრები ისე მომაწვა სულზე , ლამის გავგიჟდე სიმწისგან ვტირი,
განარამდენჯერ შეიძლება რომ ყველამ იარა დაგატყვოს გულზე!

ყელამდე არის, დაკიდევ იწევს
ბოღმა , დარდი , და სულის გოდება !
განა რამდეჯერ უნდა მოკვდე რომ
ყოველ დღე იგრძნო ბედნიერება!

არ მინდა ხალხო! წაიღეთ ყველამ
ნამათხოვრალი ჩემი ცხოვრება,
თუკი შეირგებთ მხრებზეც მოიცვით
ჩემით ნახმარი ბედნიერება


და რა მოხდება სადმე რომ შევხვდე,
არა ვიღაცას არამედ ჩემს თავს,
ალბად ვერ ვიცნობ მობერებული , დარდით წაშლილი ქალის სილუეტს.
რამდნჯერ ხელი გუშვეს ისე, რამდენჯერ ცრემლი ადინეს მძინარს. ,
რამდენჯერ გული ატკინეს მწარედ , გულზე დუსვეს იარა მწარე,
ვეღარ ვცნობ უცხო ნაკვთებიუჩანს, უცხო თვალები მიყურებს ტანჯვით, რამოხდებოდა დროს მივეყვანეთ იმ ძვლ ქუჩაზე , მე შენ და ღამე?!
შენ კვლავ მოდიხარ ქუჩაში ლაღად , გულიკი ტირის ნიღბებისი მიღმა,
შენ არ შეიმჩნევ იარებს დაღლას, შენ მაინც დგაძარ ძლიერად მყარად. მაგრამ მარტო ხარ ფიქრებით მარტო ! დაობლებული დაღლილი მარად. შენ არ ჩერდები მოდიხარ ჩმსკენ ხელებს მჭიდებ და მივდივართ მაღლა!


N.Y