შენს მეტს ვერავის მე ვერ ვხედავდი
დანგრეულ გულში მუდამ ელავდი
შენთვის ზედმეტის თქმას ვერ ვბედავდი
შენზე როგორც ზღვა ისე ვღელავდი

მე მხოლოდ ამან გამანადგურა
შენ იყავ მეფე, მე შენი მონა
უცებ სიჩუმემ დაისადგურა
შენს გარეშე მე არ მსურდა ყოფნა

შენი სურნელი მუდამ მათრობდა
და არაფერი მე არ მართობდა
შენზე ფიქრები მუდამ მახრჩობდა
ამ სამყაროდან მე სულ მაქრობდა

მე შენ მიყვარდი ჩემო ფერიავ
შენით ცხოვრება მე ამერია
შენ იყავი კერპი ჩემი
მიცურავდი როგორც გემი

ჩემს გულს შენ არ შორდებოდი
შენთვის კლდიდან ვგორდებოდი
-„ჩემთვის შენ თავს გაწირავდი“?
ალბათ ამას არც მკითხავდი

ჩემო ჩემო ჩემო ანნა
შენთვის არ ვცხოვრობდი განა?
განა მე შენთვის არ ვწერდი?
შენთვის მე პირობას ვდებდი

ვამბობდი: არ დაგივიწყებ,
მაგრამ ეს ვერ შევასრულე
ახლა მე თავიდან ვიწყებ
ლექსის წერას არ ვასრულებ

დიახ, რამდენჯერმე შევცდი
ესეც სიყვარულით ვქენი
მაშინ შენზე ფიქრებს ვკეცდი
რადგან იყავ დარდის მფენი

შენ იყავი ჩემი მკვლელი
ჩემი გულის მბრძანებელი
მხოლოდ ჩემი მწამებელი
იყავ ჩემი მწვალებელი

ახლა ვფიქრობ, მეჩვენება
შენზე ფიქრებს არ აქვს ფასი
სახეს ცრემლი მეღვენთება
ერთ დარდს ხომ მოჰყვება დასი