ბეგი მამალაძე.
დაცდილი,ტკივილით გარდაცვლილი ღიმილით ვარ აცრილი თქვენზე. და არ მიხედავთ,გაიხედავთ,დაიკიდებთ ფეხზე. და რა მიყიდე? აღარ ჰკითხავ დედას კარებს მოადგება ღმერთიც,არ გაგახსენდება ტკივილი რომ მოგაწვება რომ გახდება თორმეტი,ხო არ ხდება ოცნება ერთი წამიც გადაცდება და ნახავ რაც მოხდება და ამდენ პრობლემაში,ხვდები განმარტოებაში კიდევ უფრო იგრუზები,იბუზები კუთხეში და ხვდები,თურმე რამდენი გველი გაგიზრდია უბეში ნუგეშიც ვერ იპოვე დედამიწის წუმპეში უხეში რეჩი თუ იბაზრე,უკვე აღარ გენდობიან მწარდებიან,თუ გონებით შენამდე ვერ მოდიან მელოდიაც კლავს მათ,თუ შენით ვეღარ ერთობიან ეცემიან მიწაზე,თავის შექმნილი ღმერთობიდან მე რომ მინდა ეგრე კიდევ ხომ იცი რომ არ არის როცა თავისუფლება სიბინძურეში გადადის და ვიცი არ დადის კაცი ამ ლირიკებს დაამშვიდებს სიმშვიდეს გაყიდის და ქაოსზე გააშვილებს გარდაცვლილებს კი სიცოცხლის ნოსტალგია უტევს მე კი მებრძვიან იქ სადაც ზავი დევს,მშვიდობა სუფებს და გემშვიდობებით,არა მარტო გონებით აქ სულით და სხეულით,უფრო გადარეულით აქ გადალეულით ამ მოლოდინებით,გადაყრილი ფილმებით დროის სანაგვეზე გლოვით არაფერზე უკვე დავიღალე,დავიღალე გესმით? ოცნებებში ოცნებებზე ტყუილ ფრთების შესხმით გასაღები მოგეცათ,თქვენ კარებს მაინც ვერ ხსნით და ქალბატონო მოწიწებით ბოლო ღილსაც შეგხსნით რავქნა,მაინც ვერ გხდით ამ სასირცხვილო მუნდირს მე ვნებებს და სურვილს და ატირებულ დუმილს გჩუქნით და სამუდამოდ დაგიკიდებთ ყურმილს უღურსს კი მეშინია სამსჯავროსი უფლის და რეჟისორს რომელიც ჩემზე იღებს ცუდ ფილმს გულს კი მაინც უმძიმს რომ ღირსიც არ ვარ ფურთხის და შემხვდებით სიმთვრალისგან სადმე დარეტიანებულს შეგრცხვებათ რომ დაინახავთ ღმერთს აცრემლიანებულს თვალებს დაფეთიანებულს,შიშს რომ ნახავთ მასში მიხვდებით,რომ არ ხართ წყალი იმ გრაალის თასში რომ მოგაკითხავს სიკვდილი შემოსილი შავში მერე ეჭვებს გაგიქარვებთ უფლისადმი მრწამსში შენ განსჯი ჩემს ცხოვრებას და ამდროს შენი გადის და ამ ცხოვრების გამომთლელი,გამომჭრელიც არის და ამ არემარის გამომცვლელი და მომცველიც არის შენ კი გეზარება მწყურვალისთვის მიწოდება წყალის ვოცნებობ იმ კადრის ნახვას,მე რომ გამოვტოვე და სიკვდილის წინ გეხვეწები,ცაო წამოთოვე კიდევ ერთხელ,მეგობარო,გთხოვ რომ ნუ დამტოვებ და სიძულვულში მეძებდი,შენ სიყვარულში მპოვებ ხო,ამ სიყვარულში მეძებარი მეც ვეხვევი მახეში და ღმერთს ვპოულობ ნაოჭიან მეეზოვის სახეში და გიტოვებთ მას სანამ მოვალ შემოდგომის ქვეყნიდან მეც აღვსდგები თქვენგან დამწვარ ხელოვნების ფერფლიდან ჩვენთან ჯერ ისევ ზამთრის სიცივე და სუსხიანი აისი სუფევს ჩვენთან ყოველდღე ხდება იგივე,აქ ვიტევთ ცოდვებს,თქვენთვის დაუტევს აქ ვერ იპოვნი საჭმელს და სარჩოს,აქ ჩაქუჩისთვის ზიზღია გრდემლი აქ დედა შვილებს მტკვარში დაახრჩობს და ტირილისგან უშრება ცრემლი თქვენთვის სიკვდილი საშიშროებას,ჩემთვის შვებას და ცხონებას უდრის რატომ დავუთმოთ ეს დრო მოწყენას?!ეს მათთვის ვისაც ცხოვრება უღირს აქ ხომ ადგილი აღარ აქვთ მუზებს. ვახსენებ გრძნობებს,მეტყვით : მიდი რა თბილისი წვიმას ისევ ვერ უძლებს და ქართლის დედამ ისევ იტირა. |
 |
 |
 |
ტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
