დარდობენ ვარდნი, შეგვშურდაო ქალის სურნელის,
მეც მაგ სურნლით გავიმსჭვალე სულით ხორცამდე.
ადრე მეგონა მილიონი მქონდა სურვილი,
თურმე ცოცხალიც არ ვყოფილვარ მე შენს კოცნამდე.
სულზეც დამეტყო საუკუნოდ ტრფობის იარა.
და დავემონე ზღვისფერ თვალთა მზერას ვნებიანს,
განა ქალი ხარ,ქალღმერთი ხარ ქალი კი არა!
თურმე არავინ შენს ნახვამდე არ მყვარებია.
შენი სიგიჟე კვლავ მწურია, მაკოცე, მოდი
ფიცი გავტეხოთ, ჯიუტ ვნებას ავხსნათ აღვირი.
ჩქარა მაკოცე, მომეფერე , ვერ ვუძლებ ლოდინს..
უშენოდ წამიც არ ყოფილა , ჩემო ადვილი..