ცაზე ვარსკვლავები კრთიან,
მთვარე ან ამოვა ან და
როგორც ყოველ ღამე გვიან,
ვიტყვი: „რა ტყუილად მწამდა!“
ვიტყვი, აბსურდულად ვდევდი
მიმქრალ, გრძნობისეულ სხივებს,
ფუჭად, არაფრისთვის ვწერდი
გულში გამოწრთობილ სიტყვებს.
ისევ გადავუხსნი მაჯებს,
რიტმთა პულსაციის ნაკადს,
რაღაც უსაშველოდ ანგრევს
ღამის სიყვარულის ნაკადს.
ცაზე ვარსკვლავები კრთიან,
მთვარე ან ამოვა ან და
როგორც ყოველ ღამე გვიან,
ვიტყვი: „რა ტყუილად მწამდა!“
~ბ.ბ.~