კვამლით ამოევსო ფილტვები ბებერი,
ჭაღარა დიდგორს და ოქროსფერ მთაწმინდას,
ჰაერში თამაშობს ქარცეცხლი შენფერი,
აკრეფილ კალთებით ჩემგან რომ წავიდა.

მიწა იცრემლება ფიჭვების ცრემლებით,
და ნაძვთა სიმწვანეს გაუდის ტკაცანი,
დაუმონებია ცეცცხლს შენი წიწვები,
დემონურ ტკივილში ვეღარც კი მიცანი.

არა ვარ ქარი, სიხარულო, თმას არ გიწეწავ,
და მე არ გიშლი მარსის ველზე ლამაზ კულულებს,
ათასწლოვანი მოლოდინი რომ გამიბერწდა,
ჩამქრალ კოცონში ჩაუმარხავთ თავი ბულბულებს.

არა ვარ შველი მოღერებით რომ გადმოსცქერის,
შიშგარეული ქარვისფერით ქართლის სანახებს,
მე არც წვიმა ვარ, დედაჩემის თვალთა ჩანჩქერი,
ცეცხლისფერ ცაზე ფირუზისფრად გზას რომ გინათებს..

გადაუღრნიათ ასწლოვანი ფარი აჩრდილებს,
კოლხური მუხაც ჩამუხლულა, წამოქცეულა,
და ცრუ სიტყვებით, წინაპართა ზღაპრულ აჩრდილებს,
გამოჰპარვიან ეგ პიქრები, გამოქცეულან..

მე კი ფესვი ვარ, შე ლამაზო, ჩვენი წარსულის,
ათასწლოვანი კოლხურ მუხის ფესვი, ქართველო,
მე, დრომოჭმული, აწ ჭარმაგი და გარდასული,
და გადამწვარი შენივ ხელით ვარ საქართველო!

მე კი არ მტკივა ეს სხეული, ცეცხლით დამწვარი,
არა, ღალატი არაერთგზის დღეს მე მარისხებს,
მე ხომ არ ვიცი მწარე სიტკბო იგივ ნამცხვარის,
მოღალატეებს რომ ერგებათ, როცა ხარისხებს,

დაურიგებენ, ბავშვთა სისხლით თბილად შეკმაზულს,
მე ხომ აქ მკერდში ჩამაკვდება სული მედგარი,
ვერ გააჭენებთ ნახანძრალზე მერნებს შეკაზმულს,
თქვენივე კვამლში ჩაიხრჩობით, ბოლო ეგ არი!

გაყიდულია სამას რუბლად ჩემი სამშობლო,
ანდა დოლარად, ანდა ევროდ, ანდაც რუპიად,
დღეს მე მოვკვდები და გახსოვდეს გმირო! უმშობლოდ,
შენი ოჯახიც, გვარიც, ჯიშიც დაღუპულია!

ჩააქრეს ცეცხლი, განიავდა ქარში ხანძარი,
როგორც წარსული დიდებული, ისე განქარდა,
რომ ბედისმწერლის ფურცლებიდან ცეცხლი აღძარი,
ნუ იმედოვნებ, ჩააქრეს და ამით დამთავრდა..

მოვა ყინულის დევკაცი და ცეცხლს რომ მოიტანს,
ყინვის მარწუხში მოქცეულებს შეგვძრავს მაისი,
დაემსგავსები უშვილძირო, ბებერ მოჰიკანს,
და როცა ქვესკნელს ჩაეშვება შენი დაისი..

მოვა სიკვდილი, მოვა ცეცხლით, შავი ქაოსით,
და მოლილისფრო სუდარაში მძიმედ გაგახვევს,
ნატანჯ-ნაწამებს, მშიერ-მწყურვალს, სიცხით დაოსილს,
ირონიული ჩაღიმებით მოგხსნი თავსახვევს!

ჩაბუჟბუჟდება ძმათა სისხლით მიწა ქართული,
ვეღარ დაიტევს ბავშვთა ცრემლებს ეს პირშავი ზღვა,
და ნამუსახდილ ქალთა თმებით გამოკვალთული,
საწამებლის წინ აღესრულოს მაღალთა რისხვა...

და მე აღვსდგები მზისქვეშეთში როგორც აჩრდილი,
დაე მზის სხივმა ეს სინათლე ბნელეთს გაჰყაროს,
დროა ძირძველი ბოროტება ღმერთმა დაჩრდილოს!
დროა, ზიზღისგან გაიწმინდოს მთელი სამყარო!