სისხლი შემოაწვა ვენებს...
გულის გახეთქვამდე ვისმენ...
ცრემლებს უცაბედად ვიწმენდ...
ღმერთიც მიმატოვებს...
მე კი ჩვეულებრივ ვითმენ...
უკვე გზა მივეცი წამსვლელს...
კარი გადავრაზე ოთხჯერ...
ნეტავ ვინ მომითმენს ამდენს?!
ეგოისტობა კი მანგრევს...
იცი?!
აღარ ვეძებ დამრჩენს...
ტყვიაც დავიშინე ცხრაჯერ...
ეხლა გადავიხსნი მაჯებს...
მერე?!
ნუ მომიტან ვარდებს...
ნუღარც პატიებით ამრევ...
ნუღარ მოისურვებ ამდენს...
შენ თუ მონატრება განგრევს...
მაინც უჩემობას არჩევ...
კარგი, ნება იყოს შენი...
მოდი მეგობრებად დავრჩეთ...
იცი?!
დარჩენილი კენტად
მთვარეც მიატოვებს ზეცას...
ალბათ ვარსკვლავებსაც მალე
მოუნდებათ ცვენა...
ვიცი ემოცია გვანგრევს...
როცა მონატრებას ვამხელთ...
მოდი უკანასკნელ ჯერზე
სული შემიბერე იქნებ
ძველი იარებიც გაქრეს...