იმ დღეს, როდესაც შენ გაგიცანი,
იმ დღეს, როდესაც ვიგრძენი ჰელფი,
ფერად ფიქრებში რომ დავიკარგე,
ბედნიერებამ შეისხა ფრთები.
შეყვარებული შენი დამარქვი
და სხვა გოგოებს მარჩიე მე,
ამაყ ვიგულე მე ჩემი თავი
და ფანჯარასთან გაბრწყინდა მზე.
მერე მითხარი წამოდი ჩემთან,
ფერად გვირილებს მოგიწყობ მკერდთან
და მეც გითხარი თანხმობა მყარი
გამოვიპარე სახლიდან შენთან.
მახსოვს მელოდი შენ მე ქუჩაზე
და ნერვიულად იქნევდი თვალებს,
შენი დანახვა კი წააგავდა
შავ-ბნელ ღრუბლებზე გაჩენილ მთვარეს.
და მეც მოვედი, წინ დაგიდექი,
შენ ჩამეხუტე, აჩქარდა გული
და მაშინ მივხვდი ამით ამბობდი,
აღარ გაგიშვებ, შენთვის ძგერს გული.
შენ მეამბორე ნაზად ბაგეზე,
პირველი კოცნაც მომპარე შენ,
თავი ჩავხარე, დავისირცხვილე
და უცაბედად გავწითლდი მე.
და ამ დღის შემდეგ მე საბოლოოდ,
ჩემი დაგარქვი, ამას ვერ შეცვლის
ვერცერთი ძალა ბოროტ ნებისა,
ეს ხომ მარცხია ბოროტებისა.
ეს არის ჩვენი მცირე ზღაპარი,
ამ სიყვარულის უკვდავებისა.

მარიამ შალამბერიძე