ვაჰ, რაღა ვქნა
მთებო როგორ დაგტოვოთ?!
ვაი, გულო საძულველო რა გიყო?!
ბავშვობის წლებს
შენ გიტოვებ სოფელო,
მეგობრებსაც შენ გაბარებ ოთხ ვეჟსო,
ვაი ჩემო საამურო მთის კლდენო,
როგორ დაგთმოთ,
მარტო როგორ დაგტოვოთ?
ეს ოხერი ტყეც
რა რიგად მიყურებს?
როგორ ვუთხრა რომ
მე ვტოვებ ჩემს ბუდეს...
ვაი, ჩემო უბედურო ხის სახლო,
მიგატოვო გავეშურო შორ გზასო.
ცრემლიანი მივატოვო
ქვრივ-შვილმკვდარი ეს ქალი?
ბებო ჩემი მრავლად განატანჯავი.
რა ვქნა ძმებო?
ვიცი უნდა დაგტოვოთ,
განა მე მსურს ჩემი ,,მშობლის" დაკარგვა?
ჩემი ბუდის დანგრევა
და უცხო ქალად გარდაქმნა?
ვაჰ, რაღა ვქნა მთებო
როგორ დაგტოვოთ?!
ვაი, გულო საძულველო
რა გიყო...