ლექსები ვპარე პოეტებს მინდა მოგიყვეთ ამაზე,
ყველანი დედას ტიროდნენ არვის ეწერა მამაზე..

ცრემლები გადმომედინა თვალებზე ხელი ვიფარე,
იმის გულიდან ალერსი მთელი ბავშვობა ვიპარე...

რომ შემოატყდა სიბერე თქვა გული ისევ ისაა,
აქედან ამონალერსი შენი და შენი ძმისაა..

თქვენია ჩემი გვარი და თქვენია ჩემი ნაბადი,
თქვენია რაც გამაჩნია ქვეყნად სარჩო და საბადი...

თქვენია იმ სოფლის სახლი სადაც მე მამამ გამზარდა,
სულ ყველაფერი მასწავლა, არაფერში არ დამზარდა...

არასდროს არ თქვათ, არ გვინდა ჩვენ წარსულისკენ გახედვა,
თვენ არასოდეს არ შეგრცხვეთ მამის სარკეში ჩახედვა.

ავტორი: ირაკლი აფციაური