სულში ყველაფერი
არია
დედა ნატირებმა
სიჩუმემ...
მარტო დარჩენილი
ვცახცახებ...
სხეულს უშენობა
მიციებს...
აკანკალებული
ვბუტბუტებ...
ნუთუ აღარაფერს
მოისმენ?!
ისევ მარტოობის
განგაში...
კვლავაც არ
დამტოვა სიჩუმემ...
ჩემში აღრიალდა
დუმილი...
სხეულს ძველებურად
დავიხევ...
ოღონდ მითხარი
რომ გვეყოფა...
ოღონდ ყველაფერი
დასრულდეს...
სულში მომრავლებულ
ბაცილებს
მხოლოდ შხამი
შემოაქვთ...
ვგრძნობ რომ
ყელში მიჭერენ
უკვე სუნთქვაც
მეხშობა...
გადავიგლეჯ
მაჯებს და
სისხლით მოვრწყავ
ტკივილებს...
მოშუშებულ ჭრილობებს
კვლავ ავიწვავ...
მტკიოდეს...
ჩემში ღრმად
გადამარხულ
ეშმაკს გამოვაღვიძებ...
ჯოჯოხეთის სირენებს
სულში ავაღრიალებ...
მაპატიე ღმერთო და
ჩემს დემონებს
ვემსხვერპლე...