ცხოვრება ძალზედ რთულია,
გრძნობების გულთან ატანა,
თან, რომ მოგყვება ზუგსუკან
შეურაცხადი სატანა !
გინდა სამყარო მოიცვა
ფიქრების გულში ჩატანა,
სიკეთის ნაყოფს მოისხამ,
მაგრამ ხელს გიშლის სატანა.
აღარ არსებობს ჩვენს ხალხში
ურთიერთობის გატანა
როცა წავედი ჩემს სახლში
ჩრდილად მომსდევდა სატანა.
ღამის სიშავეს ვეძებდი
მთვარემ სიმშვიდით მატარა
მინდოდი, ყველგან გეძებდი,
გზას მიმრუდებდა სატანა.
ხალხი შენ ბოროტს გიწოდებს
სიკეთეს ღმერთი დაარქვა
ვინც ბოროტით თავს იწონებს,
,,წმინდა ბრბოსგან" მოხვდა ქვა.
აღარც სიკეთე არსებობს
ხალხმაც არ იცის გატანა,
მიკვირს თუ როგორ ვარსებობთ,
ღმერთი გვმართავს თუ სატანა ?!
ორივე ჩვენი ხვედრია,
ჩვენი ცხოვრების ნაწილი
ვიღაცას ჯერა ბედია,
მისთვის ასეა ადვილი.
ღმერთი ჩვენშია სიკეთე,
სატანა ბნელი მხარეა,
ცუდს და კარგს ხალხი ვაკეთებთ
ვმშვიდდები როცა მთვარეა.
ღამე, სიბნელის სიღრმეში
მიჭირს მე მზერის გატანა
უკვე გარდასულ ჩემს წლებში
ვნახე ღმერთი და სატანა !