მაშინ, როცა ეს სამყარო
გახდა თითქმის ცარიელი;
მაშინ, როცა ეს დღეები
მეჩვენება უფრო გრძელი;
მაშინ, როცა ამერია
ყველა გზა და ყველა კვალი;
მაშინ, როცა თითქმის ყველას
მივუხურე ცხვირწინ კარი...
სწორედ მაშინ დაგინახე,
მომელანდე ვით სიზმარი.
მაგრამ როცა შემომხედე
ზუსტად ისე, როგორც ცხადში...
მაშინ მივხვდი, რომ ამჯერად
არ ვყოფილვარ მე სიზმარში.


16/03/18

ეძღვნება ადამიანს, რომელიც ვერასდროს გაიგებს, რომ მას უკვე მეორე, თუმცა უკანასკნელი ლექსი მიუძღვნეს.