ნეტავ იცოდე, ისევ ვწერ შენზე,
ვწერ იმ გრძნობების ძველ, ლამაზ მთებზე.
მივედი დასკვნამდე, შენ არვის გავხარ!
მიველ იმ ფაზამდე, მხოლოდ შენ მყავხარ!

სულ ყველა და ყველაფერი წარმავალი არის.
შენზე ფიქრი კი ჩემს გულში სულ მუდმივად ჰყვავის.
ველოდები ძლიერ დიდხანს აქ ამოსვლას მთვარის!
შენთვის მზად ვარ ამაღამვე მქონდეს სახე მკვდარის!

ჩემთვის რომ ხარ ჭეშმარიტი ამას წყალი არ გაუვა.
ის გრძნობები, მათი ხიდი მოგონებებს არ წაუვა.
მზის სხივიც ხარ, მთვარის შუქიც, ლამაზი ხარ სასწაულად.
მუდმივი ხარ და მე გეტრფი მშვენიერო აქ ფარულად!

მსურს მოგწერო ყველა ლექსი, რომელსაც შენ გიძღვნი.
მსურს რომ გითხრა ყველა სიტყვა, რასაც ჩემთვის ვიტყვი.
არ მინდა რომ გაწყენინო მუზავ, დედოფალო!
ჩემო ერთო, მშვენიერო, პოეტის უფალო!