მომავალი მეჩვენება მუქად
ვხაზავ მარტივ, ნათლად ნატიფ რუქას
წარსულიდან ყველა დეტალს ვლუქავ,
საგიჟეთი მომწევია უკან.

აქ ექთნები სულ არიან ჩუმად
აქ ცხოვრება რად ღირს ნეტავ, ფუ რად!
ვხედავ ვიღაც გენიოსის სურათს
ვინც სიყვარულს აძლევს მშრალ სახურავს.

აქ ღიმილის ვერვის მოსთხოვ ხურდას,
რადგან ფასი მათთვის ჯერ არ უთქვამთ,
მობინადრე კაცთა კიდეც მშურდა
ბედ-იღბალი ვერ მივიღე მუქთად.

თუ ავარდა ენა ცეცხლის ალთა,
ლხინი ყოველი მექცევა დარდად
შევუშვირე ჩემი გულის კალთა
და მეც ანგელოზი შემიყვარდა.

გიჟად ყოფნა გაქცევს ნამდვილ კაცად
და არა ერთად აზელილ მასად,
ფიქრი ბედზე მაწევს მძიმე ბარგად,
მსურს ეზოში სიკეთის ხე დავრგა.

შენი ვიგრძენ სიტკბო - გამიხარდა,
ხის ნაყოფი გულში გაიზარდა,
აქ სიკეთე იყიდება ლარად
გიჟი მგონი მხოლოდ მე გახლავართ.

ოცნების კარს ვეჭიდები ძლიერ,
იმდენად რომ ვგონებ დავამტვრიე
თავისუფლების საზღვრები მღვრიე
უკიდეგანობით გავარღვიე.

არ დავღლილვარ, ცოდნის მე ძიებით
თქვენ კი სულით ერთმანეთს მიებით,
ტალახს, სადაც ვნახავ ვერიდები
სიბინძურე ვერაფერს მიშველის.

ეს ადგილი ჩემეულად იქცა
სუნთქვა, ღვინით თრობა ჩვევად მექცა
რომ გიყურებ სახით ვეღარ გიცან
უფლის არსი დაგვავიწყა მიწამ.

ჩემს სამყაროს მეტად ვეღარ ვიცავ
სანამ გულმა მისმა გაიღვიძა,
კეთილშობილ ჩემს ბუნებას ვფიცავ,
დაგროვილ მტვერს მაინც გადავწმინდავ.

ზოგიერთმა სული ეშმაკს მიცა
ზოგმა თვალნი გაშტერებით ბრიცა,
სამყოფელმა ვარდების და მზისამ
მზერის სხივი ოდნავ გამიგიჟა.

ფართო მასშტაბით ვავრცელებ ტალანტს
ხელი კიდეთ ან აგურს ან კალამს,
ხელოვნებაც შემოაღებს დარაბს
და გულთბილად გვაძლევს უხმო სალამს.

ხმოვანება ჩუმი, უფრო მზარავს
ცეცხლი გრძნობა ყველაფერ ცუდს ფარავს,
სიცოცხლისთვის არ ვინახავ ძალას,
ვხარჯავ, რასაც კი წავაწყდი მარაგს.

გვინაწილებენ პურსა და კარაქს,
წინ დაგვიგდებენ თოკსა და კანაფს,
თუ ვინმე აქ კაცს სიყვარულს პარავს
აზრს ყოფის ჯერ ვერ ჩამწვდარა მთავარს.

მომავალი მეჩვენება მუქად,
რაც დრო დამრჩა, ვერ ვიჯდები უქმად
გულის კარიბჭე ღია მაქვს მუდამ
მათთვის, ვისაც გიჟად ყოფნა სურდა.
ე.მ.
9 აპრილი 2018