კარგ ადამიანებს გული ეყინებათ,
მუხთალ წუთისოფელს ვეღარ აუდიან,
ჩამქარალ ღიმილებში აღარ მეღიმება,
აქ ხომ ყოველი დღე ბოლო რაუნდია..

გაშრა კალმისტარი.. ვეღარ მოგისწარი..
ლამის ტაეპებიც შუა გადამიტყდეს,
მე რომ არ ვიკითხე და შენ არ მითხარი,
უცხო ტკივილებმა როდი დაგავიწყეს..

მე შენს ლამაზ სულში ბევრგზის ჩამიხედავს,
და შანს გამთბარ მკერდში გული მიპოვნია,
გული დაგვარდნია ძირს, არც დაგიხედავს,
ვერ ვსცან რა ლოგიკა, გულად გითხოვნია..

და დღეს საღამომდე ალბათ მიმატოვებს..
ოდესღაც კეთილი, კარგი მეგობარი,
აქ რომ მე მეგონა, მომკლა სიმარტოვემ,
სხვას არც იქ სდგომია ჩემზე კარგი დარი..

როცა გაცივდება თურმე ღიმილები,
მერე კვდებიან და აღარ იცვლებიან,
ვხედავ, ვუყურებ და ვეღარ ვიღიმები,
ისე ქრებიან და ისე ცივდებიან..

დაზრა სიცივისგან ტურფა საბაღნარო,
რაღად დაველოდო, ახლა ვინღა მოვა,
მკვდრებით აუვსიათ ჩემი ბედის ხარო,
ვეღარ დააბრუნებ წასულს.. არ გამოვა...