საამურია ლექსების წერა,
როცა ოცნებად გექცევა ქალი!
სააამურია კვლავ და კვლავ მღერა,
როცა ცხოვრებამ დაგადო ვალი!

წუთისოფელში ვცხოვრობთ და ვცხოვრობთ,
აქ არ არსებობს დანდობა არვის!
თითქოს სულ მუდამ ვშრომობთ და ვშრომობთ,
მაგრამ ცხოვრება მაინც არ ჰყვავის!

როცა მას ხედავ ცოტა ხანს ძლიერ,
ფიქრობ რომ შენ გკლავს სროლა მის მიერ,
ის ერთი ტყვია, ის ერთი ისარი,
შენთვის არის ვით ცხოვრების ცის კარი!

მოვა დრო, მიხვდება ყველა ვინ ვინ არის
და შენში დაიწყებს ღელვა იმ მდინარის!
შენ ეტყვი რომ გიყვარს, ის გეტყვის უარს!
შემდეგ თავს მოიკლავს, ეს გრძნობა სულ არს!