ზაფხულის ერთი ლამაზი დღე იყო,
წყნარად და მშვიდად ვიყავი მარტო!
მომავალში თუ ეს გული გაიყო,
ვერ იფიქრებდა ეს გრძნობა ფართო...

შემოდგომის ის დღე იყო ლამაზი,
დაგინახე შენ ლამაზი და ნაზი...
შემიყვარდი და დამჭერი ძლიერ,
ბევრჯერ მოვკვდი მე ამ გრძნობის მიერ...

ვცადე შენი დავიწყება ძლიერ ძლიერ ბევრჯერ,
და ვამბობდი მე სულ ამას: "ვერ ვივიწყებ მე ჯერ"!
შენს მერე ხომ იყო ანა, თათია და ქეთი,
იცი?! ყოველდღე მე ვხვდები, რომ ჩემი ხარ ღმერთი!

ჭეშმარიტი ერთადერთი ჩემი გრძნობა მალული,
შენგან კიდევ ძლიერ არის მკაცრად გადამალული,
მე სირცხვილი მკლავს და მახრჩობს მხოლოდ ერთი მიზეზით,
გიღალატე, გატაცებებს გავეკიდე სხვის ზე მზით!

ამ თემაზე მე ვერ გეტყვი ვერცერთ სიტყვას ანნა,
შენ იქნები ანგელოზი მე კი კვლავ სატანა...
მე მრცხვენია შენი ძლიერ ჩემო სიხარულო,
ჭეშმარიტო და ნამდვილო, წრფელო სიყვარულო!