სიჩუმე გულის ბნელ კუთხეებს სათქმელს ვერ ანდობს,
ცის ატალღებულ სივრცეებში მიხმობს თოლია,
მისი ოცნების დასანახად ვეძებ ვერანდებს,
დღეს თითქოს ეს ცაც იმ თვალების სითბოს ტოლია.
ცხოვრება, როგორც მას ეგონა, ისე მდორეა,
არ ვიცი მე სხვა, ჩემმა სულმა როგორც იწვალა,
ყველას პორტრეტი არ ბერდება, გესმის? დორიან!
ვეცადე, მაგრამ ოდნავადაც არ შემიბრალა.
სიჩუმე გულის ბნელ კუთხეებს სათქმელს ვერ ანდობს,
ცის ატალღებულ სივრცეებში მიხმობს თოლია,
კლდის ნაპირები საოცნებოს მოჰგავს ვერანდებს,
მაგრამ სულ ბოლო ნაბიჯამდე ისევ შორია.
~ ბ.ბ. ~