სიტყვები კლავენ ჩვენს გულს შეურყვნელს,
გონებაც ცბება, კარგავს ლოგიკას,
ტკივილს ვერ ვგუობ, ვცდილობ, დაგამხო,
ჩვენი ნაწილიც გვგლოვობს შორიდან.

ნუთუ ასეთი რთული ყოფილა,
გიყვარდეს წრფელად, მთელი არსებით,
ღმერთო, მითხარი რა დავაშავე,
როცა ვაჩუქე გულის ნაწილი ?

მზე გზას მიიკვლევს მთვარის ალებში,
ეჭვიანობის მიაქვს ფიქრებიც,
მაგრამ ეს გული, თითქოს უდრეკი
უფრო ღრმად მითრევს ღამის მორევში.