წვიმიან ღამეს ლიმნიან რამეს
შევუკვეთავ თქო ვიფიქრე ბარმენს
ვხედავ გოგონას წიგნს კითხულობდეს
და იწმინდავდეს ცრემლიან თვალებს
დავჯექი და დალევა დავიწყე
წინ კალამი და რვეული დავიწყე
ჩვეული არარის ასეთი საღამო
წარმოსახვაში მოვლენები ავიწყე
ვიფიქრე დავიწყებ წერას
ულამაზესი ასე რომ ღელავს
ჯერ ჩემს მუზებს გავუსწორდები
შემდეგ კი მას შევთავაზებ შველას
ცოტახანში მოვითხოვე ვისკი
ის კი აგრძელებს კითხვას
მინდოდა მეკითხა ასე რას განიცდის
და უეცრად თვითონ მასწრებს კითხვას
რომ გადმოვჯდე წინააღმდეგი ხართ?
მეც თავის გაქნევით ვუთხარი არა
ახლა თქვენ ჩემთვის იმაზე მეტი ხართ
ვიდრე მუზების შეკრული ფარა
გადმოჯდა და განაგრძო კითხვა
არ უთქვამს არაფერი საერთოდ
არა მადლობა კი თქვა
და შემდეგ ისევ კითხვით გაერთო
თითქოს შუაში გვქონდა ტიხარი
მეც ლექსის წერა განვაგრძე ღიად
სასმელს თუ მიირთმევ ის მაინც მითხარი
თავის დაკვრით მომიგო დიახ
გარშემო ვერ ვამჩნევდი ვერავის
წერას და მას ვუთმობდი გონებას
თითქოს სიჩუმით ამბობდა მე ვარ ის
წერისდროს რომ გაძლევთ შთაგონებას
ხანდახან ერთმანეთს თვალს ვუსწორებდით
და ვუჭახუნებდით ვისკს
ღამე დაგვათენდა ასე უსიტყვოდ
არც მე ვლაპარაკობდი არც ის