უგზოუკლოდ გარბის დრო
ვერ ეწევა მდევარი
მოგონება მიაქვს შორს
ეჯიბრება ვერ არის
მოღრუბლული ღრუბელები
ცისფერ ცაზე ჰკიდიან
მდევარს ნუ შეაჩერებთ
წინ გზა კიდევ დიდი აქვს
ბედაურს რომ აჭენებს
ქედმაღალი მდევარი
მირბის და მას მიაფრენს
 შავი ცხენი დედალი
გზას ვერ იგნებს
არ უფრთხის
დროით მკვდარი მდევარი
მოგონებებს გაურბის
ქარიშხალი ეგ არის
აგიტაცებს შთანთქავს დროს
სილამაზით დაგათრობს
მაგრამ ლურჯი თვალები
მისი მხნელი სად არის?!
უგზოუკოდ დაკარგულს
მდევარს ქალიღა ახსოვს
გაქცეული დროის მდევნელს
ფუჭ იმედებს იიმედებს.