შემოდგომაა, მწვანე ფოთლები
გაყვითლებულან და ჩემთან ცვივა.
ვიცი შენ გზაზე არ შემომხვდები
და შენს გარეშე მე ძლიერ მცივა.

შემოდგომაა, მწვანე ფოთლები
გახუნებულან, დამჭკნარან საწყლად.
ვიცი, რომ შენ ვერ განმეორდები,
ვერსად ვერ გნახავ თუნდაც ჩემს წამლად.

შემოდგომაა, მწვანე ფოთლები
თითქოს მომკვდარან სწორედ ჩემს თვალწინ.
განა სხვისთვის, მე შენთვის მოვკვდები.
სხვა არ არსებობს აქ ჩემთვის არვინ.

შემოდგომაა, მწვანე ფოთლები
გაუფერულდნენ და ვეღარ ვხედავ.
მხოლოდ შენთან ვარ არ გავორდები,
სიყვარულისთვის მე ყველას ვბედავ.

შემოდგომაა, მწვანე ფოთლები
გაფანტა ქარმა ხეთა სულებში.
შენი გულისთვის ყველას ვშორდები
და მოგონებას ვტოვებ გულებში.

ოჰ, ზამთარია აქ თოვს და ბარდნის
და ის ფოთლებიც გაუჩინარდნენ.
არ მწამს ამ გრძნობის ძველის და ახლის,
ამ გულს სხვანი ვერ გაუწმინდანდნენ.

ოჰ, ზამთარია, ქარი უბერავს
და ჰორიზონტზე ვერვის ვიხილავ.
ეგ შენი სახე ამ გულს უელავს,
სხვებს შენს ადგილზე ვერ განვიხილავ.

ოჰ, ზამთარია, ქარიშხალია
და ვგრძნობ, რომ მუდამ ამ სიკვდილს ვებრძვი.
შენთვის ამ გულმა ღვინო დალია,
მე გეუბნები, რომ ისევ გეტრფი.

ოჰ, ზამთარია, ქარიშხალია
და ჭეშმარიტად მხოლოდ შენ გნატრობ.
შენი დანახვა მე მიხარია,
როცა ვერ გხედავ მე მუდამ ვდარდობ.

ვერ გაზაფხულდა, კვლავ ვიყინები,
ჩემს გვამს იპოვით ყინულში, თოვლში.
მე ამ გრძნობებში ღრმად ვიძირები,
ჩემს სასიცოცხლო სისტემას მოვშლი.

ოჰ როგორ მცივა, მე ვხედავ სიკვდილს,
რომელიც უწყვეტად, კვლავ ჩემსკენ მოდის.
მე გრძნობებს ვხედავ გაყინვად მისჯილს,
რომლებსაც ძალა აქვთ მთლიანი
ლოდის.

ოჰ, ზამთარია და მე წამებით
ისევ და ისევ შენთვის ვარსებობ.
მე ჯოჯოხეთში ტანჯვის მწარე ხმით,
ზუსტად ვიცი, რომ ჩემზე კვლავ მეფობ.

ოჰ, ზამთარია აქ თოვს და ბარდნის
და ის ფოთლებიც გაუჩინარდნენ.
არ მწამს ამ გრძნობის ძველის და ახლის.
ამ გულს სხვანი ვერ გაუწმინდანდნენ!