ჩემს სულში რამდენი წვიმები მარხია,
დრო გადის.. ვერ ვითვლი უშენოდ თარიღებს..
ყვითელი ფოთლები დღეს, ქარში დარბიან
და
მაინც,გეძახი...
შენ კიდევ,
არ მისმენ!
დღეებმა სჩანს,როგორც
ჭკუიდან შემშალა...
უფალმა შემინდოს_და მაინც ვერ გტოვებ,
და მაინც,
ყველაზე ძლიერი წყევლა ხარ...
შენ შეცვლი ამ ზამთრის, სუსხიან ამინდებს..
დაბრუნდი!
ხომ ხედავ,
გეძახი ასე და..
უბრალოდ შენთან ვარ,უბრალოდ შენ გიცდი...
და გულში უთქმელი სიტყვები დამრჩება,
სიტყვები,რომელიც
უხრწნელი,ჩემში ზის..
ეს ცივი დღეებიც,როდისმე წავა და,
შენ ისევ ღიმილით ჩემს გულში ბრუნდები,
უბრალოდ რაც იყო,მარტივად დამთავრა
და მერე,ორივე
ვზივართ და ვჩუმდებით!