მე წარმოვიდგენ შენსკენ მომავალ ბილიკებს...
შორეულ გზას და ეკლიან ველებს..
მე ვერ გავივლი უმტკივნეულოდ შენსკენ მომავალ გზებს...
მაგრამ ამ წამსაც კი რომ დავფიქრდე,
არც უფლება მაქვს და არც სურვილი,
რომ გადმოვლახო მე ქარტეხილით,
უიმედობით სავსე ეს გზები...
და მე ვარჩიე შენზე ფიქრები,
ის მონატრება ასე სათუთი
მე ჩავიკონო გულში მალულად და,
ის მათბობდეს შიგნიდან მუდამ...
მე დაგივიწყებ ოღონდ დროებით,
რადგან მევიცი რომ დაბრუნდები..
როცა მე ვიგრძნობ სიცარიელეს,
ფიქრებში მოხვალ როგორც უკვდავი...
მე შევამზადე ჩემი ფიქრები,
რომ არ გამოცდე გულს და გონებას,
რომ მე აღარ ვთქვა რომ მენატრები
და მოგონება ვაქციო ხატად...
მე მინდა წამით გავთავისუფლდე,
შენგან,აჩრდილით,მოგონებებით
და მომავალი აღვიქვა ცხადად....
მე არ მეთმობი,მაგრამ მომიწევს
რომ შენ დაგტოვო,გაგიშვა ხელი...
მე წარმოვიდგენ შენკენ სავალ გზებს
და იმედებით ვაცოცხლებ ჩემს
თავს რომ გადავრჩები ....