ლანდებს გავექეცი ვუშინ,
შენი მონატრების ღამეს
დღეს გადავიტანე ეს და
ხვალ კვლავ ველოდები დარდებს...
მოგონებები ჩემს თავში რბიან
გული კვლავ ევსება ნაღველს
შენ ხომ წახვედი და ახლა სხვა რა გინდა
ბედის მორჩილი ვარ ამ დღეს.
ისე მიმატოვე თითქოს ერთი ციდა
ცოდვა დაგეფინოს მხარზე,
ერთ ხელს გადაისვამ მხარზე პერანგის და
ისე მოიშორებ მტანჯველს.
მე კი შენს ლოდინში, ღამე უძინარი
ვეღარ მოვერევი სათქმელს
კვლავაც ავტირდები და განუწყვეტლივ
ამ ჩემს სასთუმალს ცრემლებით გავჟღენთ.
დილა იყო ისე ნაცრისფერი,
როცა წახვედი და მალე
თითქოს მოგონება შენი გონებიდან
მშვიდად აიღე და დათმე.
ახლა ალბათ ფრთებს შლი, თავისუფლების და
ისევ გგონია, რომ აფრენ
მაგრამ ჩემო კარგო მალე მიხვდები და
ცხარე ცრემლები დაგისველებს მშვენიერ სახეს.