თვალიდან სისხლი მომდის,
გულმა შეწყვიტა ფეთქვა,
ჰაერი აღარ ჩამდის
და ტვინიც უკვე კვდება.
მაგრამ ვერ ვშველი გრძნობებს?
ისე ღრმად გამჯდარს ჩემში
მკვდარსაც, რომ აღარ მტოვებს
მკვდარიც, რომ ისევ ვკვდები.
ვერ ვხვდები რატომ მტოვებს
ყველა ვინც მიყვარს მარტოს?
განა ასეთი რა მაქვს
ცოდვა პატარა გოგოს?
მაინც რა ვუყო ტკივილს?
შენ წასვლას, რომ ვერ გუობს.
და რა ვუშველო ამ ცეცხლს
ამდენ ხანს რომ ვერ ვაქრობ?
ვიცი, რომ გაიშლება
ერთხელ ჩემთვისაც ვარდი,
ვიცი, რომ გაქარწყლდება
ოდესმე ჩემი დარდი.
მანამ კი შენ გთხოვ ღმერთო,
რომ შემისრულო თხოვნა,
იქამდე უნდა გავძლო,
იქამდე მინდა ყოფნა.