წასაკითხად შემოვედი, მარა მგონი ამ ასაკამდე ვერასდროს მივაღწევ...
რა უხერხულია... თვალი შეგასწრონ როცა იხდი...
მორჩა.. დავხუჭე თვალები..
აღარ ვიყურები დდდდ

გააჩნია ვინ გიყურებს, ვის უყურებ.

მოდი უტანსაცმლოს მითხარი
რომ არ გვაკავშირებს ჩვენ ვნება


მარტო ამ ფრაზისათვის ღირდა რომ ამ ლექსის დაწერისათვის გამოგენახა დრო ;*

გამიხარდა შენი კომენტარი, მადლობაა ❤️

რაკი უკვე გათენდა..
რაკი უკვე აქა ხარ..
ალიონზე მე გეტყვი,
მის მოსვლამდე ამაღამ...
მინაწერი შოტლანდიური ხალხურიდან


ელოდნენ დაისს.. ვნებით ცინცხალით,
თვით პალატები სამეფო ღელდა..
და სიყვარული.. როგორც იქ წყალი,
შხუილ შხუილით კლდეებს ანგრევდა..

იყო ტოტემი და მარათონი..
მეფის შიკრიკთა შესვეს.. დალიეს..
მოხავერდებულ საწოლს მნათობნი,
ღრუბელ და ღრუბელ სძღვნიდნენ არიებს..

საწოლზე იჯდა მეფე ახალი..
ჯერთ უწვერული, ტურფა ყმაწვილი,
სამეფო გვარის მას სიდიადე,
მარცხენა წარბში ჰქონდა აწვდილი..

ელოდა გული თავის დედოფალს,
რა ვერ უპოვა შიშს სხვა წამალი,
ფეთქავდა გული თუ უმღეროდა,
აწრიალებდა სულს გულსაკლავად.

ან კი რა არის ცამეტი წელი,
ჯერთ უწვერულს რომ ასე ავალებს,
არ შეჰკოკრია სახეზე წვერი,
და ქვეყნის ბედი გადააბარეს..

ცივ დერეფანში.. სავსე სისოვლით,
შრიალებს ფარჩის უღვთო ნაკრები,
და თოთხმეტი წლის ახალ დედოფალს,
სიახლეს ამცნობს გულხელდაკრეფით..

ტურფა ფეხები მიაქვს სიმძიმით,
შიშს შეუპყრია ქარვის თვალები,
დასჯილ ოჯახის უხმო სიმძიმილს,
ესეც ხვედრად აქვს მინათვალები..

იღება კარი.. კარი სამეფო,
ღვთივკურთხეული მეფის პალატის,
თითქოს ამ ორთა შეყრა ენებოს,
ნელ სერენადას მღერის ქალაქი..

აფორიაქდნენ ვარსკვლავნი ცაზე..
პულსი გულისა კრთომას მიჰყვება,
გაოცებული შეჰყურებს ასე,
მეფე დედოფლის თავდავიწყებას..

ორივემ იცის.. რომ რაც მოხდება,
შემდეგ ეს უკვე მათი ვალია,
მაგრამ რა ვუყოთ რომ საოცრებას,
დაჰმონებიან.. ვისი ბრალია?!

გათენდა მზეში კრთომა ხელების,
ლომი სიმწიფეს მტევნის დანებდა,
ისმის მუსიკა და უკუნეთი,
ახალ სიყვარულს ჰფარავს გარედან..

ეკვრის მარცელანს ცეცხლი უხრწნელი,
და ვინც არ იცის რომ არ გათენდა,
ორი ვარსკვლავი გამოუხსნელი,
ხავერდ ატლასში რძისებრ გათეთრდა..

თენდება დილა როგორც მოცარტის
შუბლს დაათენდა ვარდად ღიმილი,
მოსიყვარულე მეუღლეთა წინ,
თვით მუხლმოყრილი იცდის სიკვდილი..

და ვინ რა იცის რომ ზეგ მოჰკლავენ,
და მათი ნატვრა აღარ ახდება,
რად აგვიანებ, ჩამოსვლას, ჰერმეს?!
მიდი.. უთხარი მიჯნურთ რა ხდება..

განთიადია.. მზის სხივქვეშ გასხლილ,
ვენახს მოესმის სიტყვად მიყვარხარ..
ბედი თუ ვნების პორფირს გადახსნის,
მისგან დარჩება მხოლოდ სიტყვაღა..

რად აღარ თრთიან მისი ხელები,
ტალღები ქარში რად მიაპობენ,
ეს ცეცხლისფერი უხმო ვნებები,
განა სიტყვებით რამეს ამბობენ?!

რაში არგია გრძნობებს სიტყვები?!
ან აღსარება რაში არგია?!
როცა შეიგრძნობ, ერთად იქნებით,
როცა შენია, უკვე კარგია...

მე აღარ აღვწერ სვეუბედურ წყვილს,
მესამე დილით როგორ მოჰკლავენ,
ზმანება ჩემი მას როდი იღწვის,
რომ სიყვარული ვნებად მოჩანდეს..

და საღამომდის, სანამ სხვა მოვა,
და აიმღვრევა ბნელში ფიქრები,
ჩაშლილ სითბოში კვირტად ამოვალ,
როგორ მიყვარხარ, გეტყვი სიტყვებით..

და თუ არ გჯერა, მაშინ ჩაიცვი,
გვერდით მივუჯდეთ მთვარეს იქავე,
თუ მზის მკლავებში გრძნობით დაიწვი,
მთვარე ბნელ ეჭვებს გადმოგიქარვებს...

დე ნურვინ იტყვის იყო ხუმრობა
ნიშანი ჩუმი, უენო ღელვის,
აქ დასრულდება ჩემი სტუმრობა,
და სხვა ყველაფერს ეს ლექსი გეტყვის..

მკვდრეთით აღმდგარი მეცამეტე
ნაწყვეტი ციკლიდან "პიერმონტის ქარიშხალი"
მხოლოდ ლამაზი ლექსისთვის

ისევ დამამუნჯე და ისევ ვერაფერს ვერ გპასუხობ. ძალიან მათამამებ, მეშინია იმდენად შევეჩვიე ჩემი სიახლის ქვეშ შენ გამონათებებს. ❤️❤️❤️

ნუ გეშინია.. ჩემი კალამი არ დაშრება და არ დაიშრიტება..
იქნებ პირიქით, მეტი სტიმული იყოს სხვათათვის რომ სიყვარულში გაგათამამონ..
და თუ ეს ასეა, მაშინ ვალდებული ვარ განვაგრძო შენი გათამამება
თავში კი იმდენს აუვარდა, მირჩევნია ერთხელ მაინც იყოს ეს პოეტი, თანაც რა პოეტი..
გულწრფელი ლექსებით..

აუუ რა კარგი ხარ ❤️

მადლობა ❤️

Momwons momwons da momwons❤️❤️❤️Yochag maoceb dgitidge chemo kargo❣️❣️

როგორ მაბედნიერებთ ასეთი კომენტარებით, რომ იცოდეთ ❤️❤️ ძალიაან დიდი მადლობაა ❤️❤️❤️

რა თქმა უნდა, ვნება ყოველთვის არის საყვარელ ადამიანებს შორის უბრალოდ ზოგიერთი მალავს მას. რაც შეეხება სულიერ სიშიშვლეს ის ჩემთვის მთავარია. ❤️

კარგია❤️❤️

მადლობააა <3 <3 <3