და ამ ტკივილის შეცნობას
გინდ დეკადები შეწირო,
შენ ვერ გაიგებ ვერაფერს,
ვერც გაიხსენებ, რა იყო.

თუ რას ვუძღვენით ცხოვრება,
რისთვის ვიღვწოდით ამ დღემდის
უიმედობით აღსავსე,
იმ ყალბი, ყალბი ღიმილით.

დასასრულისკენ სწრაფვაა
დღეს ხვედრი ყველა არსების
და ვით ნაგელი, ყოველნი
ზღვას ვუბრუნდებით ბურუსით.

26.12.18

პ.ს არაფერი საინტერესო, მაგრამ ზოგჯერ წამომივლის ხოლმე )))