სულ მეყვარები მერე რა რომ ჩემი არახარ,
განა ვერ ხედაავ?!სანთელივით ვღელავ და ვდნები,
შენს სიყვარულში მე მივეჩვიე კვლავ დამარცხებას,
ო როგორ მინდა დაგიძახო სავსებით ჩემი.

თუმცა დამთავრდა აღრა ხარ ჩემი მშვენება,
მარა შენც იცი თუ რაოდენ დიდ როლს თამაშობ,
მე კი ამ როლის შემსრულებლის საოცარ ნაბიჯს,
და მისი გულის ფეთქვის წამებს ისევ ვდარაჯობ.

მე შენთან მინდა ამას ვეტყვი მთელ დედამიწას,
სიცოცხლისს ხალისს მართმევ როგორც ჩუმი მშვენება,
მე დავიტანჯე თებერვლის სუსხის გამოდარებით,
დავიღალე რომ ჩემი სიცოცხლე სხვას ეფერება.

აღარ მჭირდება ქარის ალერსი,მზის სიყვარულით,
თავს რომ მატკიებს და ლამაზ ფერებს უმალვე მიქრობს,
გავაფერადე ჩემი სიცოცხლის ყოველი წამი
მაგრამ შავთეთრი სილამაზე ისევ მე მიხმობს.

და ამშავთეთრი სიყვარულით ისევ დამწვარი,
კვლავ დაგიძახებ ჩემი გულის სივარდისფრე ხარ,
თუმცა არ მოხვალ და ჩემი გულის ამ სივარდისფრეს,
კვლავ თან წაიღებს შავთეთრების ნაზი მშვენება.

და გაშავდება ჩემი გული რომ გეძახოდა,
თუ კი პასუხი ვერ გაიგო შენი გულისა,
დამამშვიდებენ საოცარი თბილი იები,
გამოიზამთრებს,თბილ დღეებად ჩემი სულისას.

შენ ვერ მიხვდები თურაოდენ მიყვარდა წვიმა,
შენ ვერ გაიგებ რა წითელი მქონდა ეს გული,
სავსებით მთვრალი სიამაყით მოვალ და გეტყვი,
შენ გამიშავე მაგ სიყვარულით მთლიანი სული.

და მე გპატიობ დაე აგყვეს ეს სინანული,
არმოგასვენოს ამ ფიქრებმა ყველაზე მდარემ,
მე გაპატიებ და შენც იცი რატომ და რისთვის,
პატიება ხომ განაჩენია ყველაზე მწარე.