მოვა დრო და მიხვდები,
მოვა დროდა მიწვდები
მოვა დროდა გაიაზრებ,
თუ რამდენად გინდები.
შენი გრძნობის სიმკვეთრე
ისე უცებ გამრავლდება,
რომ ახლოსაც კი ვერ მიხვალ
აღარაგაქ ეგ უფლება,
შენი გული სათქმელს იტყვის
გონება კი შეგაჩერებს,
სწორედ, ამდროს მოგინდბა
ჩემზე ფიქრი ყოველ ღამე.
შენც განიცდი, გეტკინება
მაგრამ ჩემზე არ ინაღვლებ
თითქოს მარტო შენთვის იყოს
ეს გრძნობა და სისპეტაკე
მიუწვდომელს ვერ მიწვდები
სიზმარშიდაც კი ვერ მნახავ
სწორედ მაშინ მიხვდები
რომ გზას ვეღარ გამონახავ...
დანებდები, ხელს ჩაიქნევ
თითქოს სადღაც გეჩქარება,
არ მგონია, ჩემო კარგო
რომ მაგ გრძნობას ერქვას
მონატრება.....