გაზაფხულის ერთ მშვენიერ ღამეს,
ცას გამოჩნდა მშვენიერი მთვარე,
ჩემი გული კვლავ დაიწყებს ტირილს,
და როგორღაც აღვმოვჩრები ბაო,
ბარბით უკრავს მთვარეს კაცი,
ავარა ვარ ჩუმად მღერის მუდამ,
ენამზეს და ელეგიას თავს დამატეხს ,
არ მიცოდებს,
ჩემი ფიქრი ისევ მიაქვს ურცხვად,
დაბრუნდები?
არ დაბრუნდე მთვარევ.
მთვარეს დარჩი,
მე მზეს წავალ კარგო,
დაბნელებას ხომ შეგხვდები,
მთვარის ვიწრო კორიდორში კარგო.