ნაბიჯი ნელი
ღამით პოეტურ რითმას რომ იმახსოვრებ,
არ გინდა გაქრეს და ინიშნავ სადმე,
არ გინდა გავქრე და მინიშნავ სადმე.
დილით პოეტურ რითმას რომ აფრქვევ,
გადიხარ გარეთ და არ გინდა შეგხვდეს,
მესიჯი მომდის "დღეს მინდა შეგხვდე".
მომენტაური უკმაყოფილებით ვიღებ ტელეფონს,
მაგრამ თითქოს ამ ვიღაცასთან,რაღაც შემრენია,
"კარგი თქო"და ვუყურებ ცისფერ ფონს
ნაბიჯით ნელით,კალამი მელის...
ისევ, მაგრამ უკვე მომენტალური არა,
უკმაყოფილებით ვიღებ კალამს და
ვინიშნავ იმას თუ როგორ ყინავს,
ამ კეკლუცს კაბა,
თავს მაღლა სწევს და მეუბნება:
"ჩემია ყველაფერი".
გადავწყვიტე ამ ლექსში გაგიხმო ყველაფერი,
აღარ დავტოვო არც ერთი ფერი.
ვხედავ ქალებს გაუხუნდათ ეს ჭრელი კაბა,
წიგნების მაღაზიას ვუმზერ,სახელად "საბას".
ხალხი მიაბიჯებს ნაბიჯით ნელი,
ისევ გელითქო რომ გითხრა მოგატყუებ,
ნაბიჯი ნელი.