ქუჩის პირას, ციცქნა კაფე
ფინჯან ყავას მოუცლია ისევ ჩვენთვის
ვსხედვართ ორნი, მხოლოდ ორნი
რომ იცოდე - ჩემი გული როგორ გეტრფის.

რომ იცოდე, როგორ მიყვარს შენი მზერა,
როგორ მაბნევს შენი ნაზი საუბარი,
შენ ხომ ის ხარ, ჩემი ბედი, ჩემი წერა,
ჩემი ნეკნი, ჩემი სულის ნატერფალი.

ზაფხულია, ოჰ რა ცხელი ზაფხულია,
შენს გულში კი ძველებურად ზამთარია,
სიტყვებს ყავლი გაუვიდა,
აღარ გჯერა, თუმცა ყველა მართალია.

აღარ გჯერა, რომ მომნუსხე, დამიპყარი,
დაილია ჩემი გული, ვით ჩაროზი,
აღარ გჯერა, რომ ვლოცულობ შენთვის ღამით,
შენ ხომ ის ხარ - სიყვარულის ანგელოზი.

გრილი ყავა, სიგარეტის ლურჯი კვამლი,
დიდრონ თვალებს, მოერია თითქოს ბანგი,
"ვერ გაგიგე, ალბათ სჯობს, რომ მიგატოვო"
ამ სიტყვებმა დამიმატა დარდზე, დარდი.

ამ სიტყვებმა ჩამირაზა გულის კარი,
ცხოვრება კი დაემსგავსა შავ-თეთრ კინოს,
არ წახვიდე, გევედრები არ წახვიდე,
ჩემი სისხლი, ჩემი ხორცი... ჩემი სულიც, შენ ხარ ნინო.