თითქოს დავუძლურდი,
თითქოს შემიყვარდა ღამე,
თითქოს აღარმინდა სიყვარულით რამე.
თითქოს მენატრები,
თითქოს მავიწყდები,
თითქოს ვუძლურდები შენთან,
"სითბო მინდა, მოფერება,
შენთან სეირნობა ღამე".

აღარ მინდა უშენობა,
გულში ვიკლავ ამას,
ვერც გპოულობ, ვეღარ ვასწრებ,
შენ თითებთან თამაშს.
მენატრება ის ღიმილი,
მხოლოდ მე რომ მკარგავს,
მკარგავს სადღაც უდაბნოში,
უმისობა მტანჯავს.

"მენატრება სიყვარული,
ჩემ გრძნობებს რომ ქარგავს,
მეშინია ღამეების,
თორემ , სიბნელეშიც გკარგავ.

შენთან მინდა ეს წამები,
შენს გარეშე არა,
შენთან ერთად, მარტოობა,
რაადვილი ჩანდა.
მენატრება ის წუთები,
რომ იყავი ჩემთან,
ამ ცხოვრების მიმსგავსება,
შენი თვალის ფერთან.

"შენი გულისტკენა, მემტკიოდა,
ეხლაც მტკივა მწარედ,
დამიბრუნდი ნუ დამტოვებ,
შენი გულის გარეთ.

შეყვარებამ გული დამწვა,
დამიბრმავა თვალი,
სიყვარულით პასუხმა კი,
გამიფანტა ჯავრი,
იმედია იცი,
გული მტკივა მწარედ,
ჩემი სახლი შენიყავი,
დავრჩი სახლის გარეთ.

შენთან ერთად რომვიყავი,
ეჭვი მწვავდა გულსა,
ისევ მიყვარს შენიგული,
შენი გული დუმსა,
სიყვარულმა მემასწავლა,
მოფერება სითბო,
გოგოს პატივისცემა და,
გულში სიყვარული ინთოს.

შემაყვარა თავი გოგომ,
თვალებ არსით ტკბილი,
სიყვარულში არის კიდევ,
ძალზედ ძალზედ თბილი,
მან დამტოვა,
მაგრამ ისევ მერაღაცას ვხედავ,
მის გულში მე,
რაღაც ნაწილს უსასრულოდ ვფერთქავ.

რომ მიყურებს გული,
გული მიჩერდება,
სადღაც მიდის ჩემგან შორსა,
უკვე ვეღარ ვხედავ,
გული უკვე ვეღარ უძლებს,
უკვე ვეღარ ფეთქავს,
სიმარტოვე, უძილობა,
შენზე ფიქრი მემკლავს.

როგორც იქნა, ეხლა უკვე ,
მე შენ წინ რომ ვდგევარ,
ჩემსა ფიქრებ მოკრებილი ,
დაღვრილ წყალს რომ ვგევარ,
მაგრამ არა რაღაც მოხდა,
შენ ისვჩემწინ დგახარ,
მეუბნები სიყვარულით,
მეც ისევ მიყვარხარ.
ამდროს გული გამიჩერდა,
და შეწყვიტა ფეთქვა,
ნუთუამას შენამბობდა ,
ნუთუ მართლა შენხარ,
ამდენ ტანჯვის მერე ალბათ,
ვერსად მოგცილდები,
სულ შენთან ყოფნა რომ მინდა,
ვეღარ მოვფხიზლდები.

მართლაც ვეღარ მოვფხიზლდები,
თუკი ეს სიზმარია,
მინდა ამსიზმარში შენთან ყოფნა,
ძაან რომ მიხარია,
არმინდა რომ დამტოვო,
შენი თავი მიყვარს,
რაკარგია ჩემი გული,
ისევ შენთან მიმყავს.