ადამიანო მე რას მერჩი შენთვის იცხოვრე,
მე სხვისი წილი ჭიქა წყალიც არა მდომია.
ცოტათი მაინც, რომ მცნობოდე ან რომ მიცნობდე,
სულ ყველა ფიქრი შეგეცვლება, სადაც გგონია -
რომ რამე სხვისი საზიარო მქონდეს სურვილად,
სხვა ტიროდეს და ცას ვწვდებოდე სიცილით ზეცას.
ერთი იცოდე ორგულ ლეშებს თავად ვერ ვიტან
ან რა საქმე მაქვს ჩემო კარგო საერთოდ თქვენთან...

მე ვცხოვრობ ჩემთვის
და ' მაცადე ვიცხოვრო მინდა,
არ მინდა მქონდეს მცირე ეჭვთანაც საერთო რამე.
შენთან მზეა და ჩემთან ისევ წვიმს, როგორც წვიმდა,
შენ სულთან გყავს და მე კვლავ ვწირავ ჩემს გრძნობებს ღამეს.
და დამაცადე,
მე ჩემი მყავს ჩემს სულთან ახლოს,
ყოველი ეჭვი გაიქარწ.... (სხვის წყალსაც არ ვსვამ).
მერე რაა თუკი მარტო ვარ და გრძნობები მათოვს,
ეს არ ნიშნავს რომ გულით ყველა შემხვედრი დამყავს! . .

ჩუმი 'პოეტესა'