ცხოვრების არსია ასეთი ბედი,
რომელსაც ყველა უჩივის,მტრედი-
ყველა რომ დაკარგა სიმშვიდის სიმბოლო,
სიმშვიდეს ზურგს აქცევს თავში და მის ბოლოს,

ცხოვრების დინება-ნელი,ხან სწრაფი,
სიცოცხლის სურვილი-სუსტი,ხან მდგრადი,
ლოდინით აღსავსე წუთები მუდამ,
რომელთაც სიამის შეგრძნება უნდათ,

და ისევ საღამო,იმავე ფერის,
ყოველდღე იგივე,სიჩუმეს მღერის,
ისედაც ეტყობა ის ბნელი ფერი,
სინათლის სხივებს მუდამ რომ ელის,

გათენდა დილა,კვლავაც მზიანი,
ხან არის უაზრო,ხან აზრიანი,
ნათელი,თითქოს და ალერსიანი,
არ შველის,როდესაც ხარ სევდიანი,

ლოდინით სავსეა ცხოვრების არსი,
რომელსაც ბევრმა უწოდა თარსი,
ჯერ არ დაკარგულა იმედის მრწამსი,
მჯერა,რომ ბევრია აქ ჩემი მსგავსი,

ცხოვრების არსია სხვადასხვა სირთულე,
რომლის დაძლევის პირობას ვისრულებთ,
რომელსაც ზოგჯერ უგონოდ ვირთულებთ,
ზოგჯერ კიგონებით ვახდენთ სისრულეს.