როცა...

მოდით, მოდით...
აქ ხელოვნების სუნია,
როცა ირგვლივ ოცნებობენ ფიქრები,
როცა.. თვალს უხარია, მაშინ მინდები,
როცა.. შენთან ერთად ვიარე დუნია.

ირგვლივ ოცნებობენ ჩიტები,
მე შენ მაინც კი მინდები..
როცა.. ოცნებობს საუკუნით ღამე,
როცა.. უარიც კი გიზის სულში,
როცა.. სიგიჟეა მარად გულში,
აქ კი ხელოვნების სუნია,
შენზე ოცნებობს მთვარე!

როცა.. ანგელოზებმა სიცოცხლე განდეს,
როცა.. საქციელით ხვდები სამყაროს გარეს,
როცა.. მე მოუვუყვები შენზე მთვარეს...
უკვე გამკრთალდა...
აღარც სუნია, აღარც მგოსანი,
როცა.. კაცისა ქალი შორს არი,
როცა.. გაანათებ ვარსკვლავივით;
ჩვენ, ორნი ამ სირთულესაც გადავივლით.

მორჩა..
აღარ ვარ მარტო,
გარეთ გავედი, მოვისხი პალტო,
დავჯექი, ხელში კალამი ავიღე,
ამდენი ხანი ვისთვის გავიღე...
როცა... ერთ სიტყვასაც არ იგებს,
ამ დროს ცხოვრება ხელს ნელა დაგიქნევს...


ნიკა შეყილაძე