იცი რა მინდა?!
იცი რა მინდა?!.
მინდა გითხრა, რგორ მიყვრხარ...
მიყვრხარ ისე, როგორც არასდროს...
როგორც არასდროს არვის...
არ ყვარებია არვინ...
მიყვარხარ ისე, რომ ჩემში შენ მეტი ხარ ვიდრე თავად მე...
იცი რა მინდა?!
მინდა კალთაში ჩაგიდო თავი...
მინდა ჩამთვლიმოს შენ კი შენს თითებს...
შენ კი შენს ხელებს ააყოლებდე ჟღალ თმებს...
მძინარეს შენს კალთაში ჩამედოს თავი შენ კი ბავშვივით...
პატარა ბავშვივით...
მეფერებოდე მოჟღალო თმებზე...
იცი რა მინდა?!
მინდა ზღვის პირას ვიდგეთ მე და შენ...
მხოლოდ ჩვენ ორნი...
და გავყურებდეთ შავ ზღვას...
შავ ზღვას რომელიც ძალზედ შავია....
იცი რა მინდა?!
ყოველ დილას გაღვიზებისას შენ ზღვისფერ თვალებში ვიძირებოდე...
ტალღებს მივყავდე სადღაც ფსკერისკენ...
იცი რა მინდა?!
მინდა გითხრა რომ ისე მიყვარხარ...
ისე მიყვარხარ მოვკვდები უმალ...
მაგრამ რაარის განა სიკვდილი?!
მინდა გითხრა რომ ამ სიყვარულის გამო...
ამ გრძნობის გამო...
ამ გრძნობის გამო შენს მიმართ რომ მაქვს....
ვიცოცხლებ მარად...
გიკვირს? , ასეა! ...
მაგრამ სიცოცხლე უფრო ძნელია ვიდრე სიკვდილი...
მინდა გითხრა რომ მიყვარხარ მარად...
მაგრმა სადახარ?...
უკვე წასულხარ...
შორს გაფანტულან ფიქრები მარად...
აუმღვრევიათ მწვნე თვალები...
ან ზღვა სადარის... ან სფეროები...
შენი ლურჯი სფეროები...
ასე ძლიერად რომ ჰგვანან შავ ზღვას..
სფეროები რომლის ტალღებიც ფსკერისკენ მითრევს...
ან თავად სად ხარ?
აჰ გამახსენდა...
მეხომ გაგიშვი...
გაგიშვი და კარიც მძიმედ მოვიჯახუნე...
და ჩვიკეტე ამ სიყვარულში...
სიყვარულში, რომლისგან გაქცევას მუდამ ვლამობდი...
დღემდევ ცდილობ თუმცა ამაოდ...
გაჭედილა ყველა კარები...
გაგიშვი და რომ შემეძლოს...
რომ შემეძლოს დაგიბრუნებდი...
დაგიბრუნებდი და აღარც არასდროს გაგიშვებდი...
მაინც მაკლიხარ... და მაინც ვტირი...
რომ შემეძლოს ანდაც გინდოდეს დაგიბრუნებდი...
მაგრმა ამაოდ არ დაბრუნდები..
ვერ გადავიტან...
ვერ გავუძლებ...
რომ დავინახო...
რიგორ უყურებ...
როგორ უყურეებენ სხვას ეგ თვალები...
თვალები რომლებშიც ერთ დროს, გიზგიზებდა წითელი ცეცხლი...
ჩემ მიმართ ანთებული სიყვარულს წითელი ალი...
ვერ გადავიტან სხვას რომ უთრა ის რაც ჩემია...
არ შემიძლია ავიტანო როგორ უცინი...
არ შემიძლია რადგან მიყვარხარ სიყავრულზე მრავალჯერ მეტად...
მინდა მოვიდე და უბრალოდ მითხრა მიყვარხარ...
შენ კი გითხრა რომ მუდამ მიყვარდი...
მაგრამ სიამაყეც თავისას შვრება...
ვერ მოვდივარ..
ვერ გეხუტები...
არ მემორჩილება წყეული სხეული...
სხეული რომელშიც გამოიკეტა ეს სული...
სული რომელიც თავისუფლების მოლოდინში ყველაფერს კარგავს...
და შენც დაგკარგა...
შენც... შენც რომელიც ასე უყავრდი, უყავრხარ და ეყავრები სამარადისოდ..
იცი რა მინდა?!
მინდა დაბრუნდე და ჩამიხუტო...
მინდა უბრალოდ სიზმარი იყოს...
მარგამ ამაოდ..
ეს არც სიზმარია და არ იქნება...
ეს მოხდა და ვეღარაფერს...
სულვეღარაფერს ვერ შევცვლი მე...



რაღაც ვცადე ნუ ამაოდ მაგრამ მაინც. როგორია?