გაიღვიძა ბუნებამ,
ტყეს ფოთლები გასცვივდა
ჩემი გული თითქოს კი არა, ყინულივით გაცივდა.
მზე ჩავიდა... ირგვლივ მოეფინა სინათლე თბილი,
ხიდან მოწყდა ფოთოლი,
მიწას მიბარდა ვით ბალიში რბილი.

გავიდა დრონი, ამ ნოტებზე ჩემი გრძნობაც დადის და,
ვით გაზაფხული მარტივით რომ გაგიჟდა,
წახვედი და დატოვე ირგვლივ სიცარიელე,
მარტში რომ იცის, წვიმისგან ბინძური ღელე...

და არ თმობ, იცინი მუდამ
ირგვლივ მყოფთ უბრალოდ გუდავ,
გავიდა დრონი, აღარ ვარ მარტო,
სხეულს სიმშვიდე, ირგვლივ ქაოსი,
ეს მირჩევნია, არვიცი რატო.

გადის გაზაფხული, მზე დარცხვენილია,
ამ სამყაროში სიცარიელით შერცხვენილია,
უხმობს ზაფხულს, ტყეები მწვანდება, არე ნათდება
მზე, რომ ჩავა ყველა გათბება.

შენ კი გულმოკლული ზიხარ ეზოში
და ზაფხულის ცხელი ჰაერი ტრიალებს ნახევარსფეროში.
მოსაღამოვდა...
მზე რომ ჩავიდა იჯექი მარტო,
ფიქრობ, თურმე სიცოცხლე ვიღაცამ განდო...