მზე ხარ ჩემთვის მთვარეული
და ეული წალკოტ ბაღში,
მონატრების ჩრდილში მზერა
და ველური ვარდი მთაში.

მთვარე აღსდა მზესა ნაცვლად
და იმღერა დარდიანი,
შენს თვალებში ჩემი ცქერა,,
არის გზა და საძიარი.

ნუთუ კვლავაც დრომ შესანსლა,
თეთრთა ფიქრთა მაძებარი
და ველურად გადასერა ჰორიზონტის საწიერი,.

კვლავაც ფიქრი, კვლავაც შენზე,,,
კვლავაც ტოვებს ბედკრულ ნაღველს
და ველური მონადირე ვერ ეწია ბედსა ნათელს.