გალაკტიონ,როგორ მესმის შენი..
როცა გვერდით ჩაგიარა ყველამ,
ტკივილებად აყვავილდი ჩემში
ჩემს სხეულში შემოხვედი ღმერთად.
რამდენ ტკივილს გაუძელი მესმის,
ახლა მესმის დაიტანჯე როგორ,
სუიციდში დაინახე ხსნა და იმ შავ დღეებს
შენს მაგივრად ვგლოვობ!
გალაკტიონ,ახლა მესმის შენი
რომ იცოდე,შენს მაგივრად ვკვდები..
სულის ტანჯვით უმეგობროდ მოკვდი
და სად უიყო იმ წყეულ დღეს,ღმერთი?
მე იმ ქუჩას, იმ ოცნებებს ვეტრფი
შენი წასვლით,რომ დატოვე ობლად.
იმ სურვილებს ვუფრთხილდები ახლა
გენიოსო,შენ რომ ერთ დროს გქონდა.